پماد زایلاپی و عکس و قیمت پماد زایلاپی برای لیزر و طریقه استفاده از کرم زایلاپی

موارد مصرف پماد زایلاپی

موارد مصرف: بی حس کننده موضعی در جراحی‌های کوچک ،لیزرموی زائد,اپیلاسیون می باشد

راهنمایی در مورد مصرف پماد زایلاپی

این دارو از آن دسته از داروهایی است که حتما قبل از مصرف باید با پزشک خود مصرف آن را در میان بگذارید : – در صورت داشتن سابقه حساسیت به لیدوکائین ، پریلوکائین و یا هر نوع بی حس کننده موضعی دیگر ، سایر غذاها ، رنگها و مواد محافظ. – در صورت مصرف گلزیلیتین ، توکائینید ، سولفونامیدها ، استامینوفن ، کلروکین ، داپسون ، نیتروفورانتوئین ، نیتروگلیسیرین ، نیتروپروساید ، پاراآمینوسالیسیکیب اسید . فناستین ، فنوبارتبیال و پریماکین . – در صورت وجود مشکلات پوستی از جمله اگزما ، سوختگی ، زخم و یا بریدگی پوست ، ابتلا به کمبود آنزیم گلوکز ، مت هموگلوبینمی و بیماریهای کبدی .

جایگزین پماد بی حس کننده اپیلاسیون

پد بی حس کننده Painless بهترین جایگزین برای پماد یا کرم بی حس کننده اپیلاسیون است که در ۵ الی ۱۰ دقیقه موضع آغشته به خود را بی حس کرده و تا ۱ ساعت تاثیر بی حسی آن ماندگار خواهد بود. برخلاف بی حس کننده هایی مانند زایلاپی یا لیدوکائین ، پد بی حس کننده Painless به دلیل فرمولاسیون گیاهی هیچگونه عوارضی به همراه نداشته و می توان از آن در تمامی اعضای بدن استفاده کرد.

پماد زایلاپی در بارداری

در مورد مصرف این ماده در دوران بارداری در انسان اطلاعات کافی در دست نیست ولی مطالعه بر روی حیوانات آزمایشگاهی شواهدی مبتنی بر ایجاد نقائص مادرزادی در جنین نشان نداده است و مصرف آن در انسان باید در صورت نیاز و تجویز پزشک باشد . لیدوکائین وپریلوکائین در شیر ترشح می شوند و مصرف این ماده در دوران شیردهی باید با احتیاط باشد .

هشدار در مورد مصرف پماد زایلاپی

-از تماس فرآورده با چشم خودداری نموده و در صورت تماس اتفاقی بلافاصله چشم را با آب و یا سالین نرمال بشوئید و تا هنگام بازگشت حساسیت چشمها از آنها محافظت نمائید . -از استعمال فرآورده بر روی زخم های باز ، بریدگی ، سوختگی و یا پوست ملتهب و هم چنین از تماس آن با لبها و دهان خودداری نمائید . در هنگام استفاده از این کرم در موضع بی حسی ایجاد می شود و باید برای جلوگیری از ایجاد جراحت در آن از خاراندن ، مالیدن و یا در معرض قراردادن پوست ناحیه تحت درمان در دماهای بسیار سرد و گرم خودداری شود . -در صورت رسیدن این کرم به گوش میانی امکان سمیت گوش وجود دارد ، لذا از بکاربردن ماده در گوش خارجی که امکان رسیدن آن به گوش میانی وجود دارد خودداری نمائید . -از استعمال این فرآورده در سطح وسیعی از پوست و یا مدتی بیش از زمان توصیه شده اجتناب نمائید چون جذب بیشتر لیدوکائین و پریلوکائین موجب بروز عوارض جانبی جدی می گردد .

مقدار مصرف پماد زایلاپی

بزرگسالان : لایه ضخیمی از کرم را بر روی پوست گذاشته و با چسب پانسمان مطابق روش ذکر شده در زیر روی آنرا بپوشانید . جهت اعمال کوچک بر روی پوست نظیر قرار دادن کانتر در داخل عروق و یا سوراخ کردن عروق ۵/۲ گرم کرم را روی پوست قرار داده و بر روی ۲۵ – ۲۰ سانتی متر مربع از پوست بمالید و با چسب پانسمان روی آنرا حداقل برای مدت یک ساعت بپوشانید . جهت اعمال بزرگ بر روی پوست ویا اعمال پوستی دردناکتر که منطقه وسیعی از پوست را در بر می گیرد ۲ گرم از کرم را به ازاء هر ۱۰ سانتی متر مربع از پوست بکار ببرید و روی آنرا با چسب پانسمان حداقل برای مدت دو ساعت بپوشانید . برای جراحی پوست اندام تناسلی آقایان لایه ضخیمی از کرم ( حدود یک گرم به ازاء هر ۱۰ سانتی متر مربع ) را برای مدت ۱۵ دقیقه روی پوست قرار دهید . جراحی باید بلافاصله پس از پاک کردن کرم آغاز شود . جهت اعمال کوچک بر روی اندام تناسلی بانوان لایه ضخیمی از کرم (‌ حدود ۵ تا ۱۰ گرم ) را به مدت ۵ تا ۱۰ دقیقه روی موضع قرار دهید . جراحی باید بلافاصله پس از پاک کردن کرم آغاز گردد . کودکان : حداکثر مقدار مصرفی کرم ، محل کاربرد دارد و مدت زمان تماس با توجه به سن و وزن کودک توسط پزشک تعیین می شود .

نحوه مصرف پماد زایلاپی

لایه ضخیمی از مقدار تجویز شده کرم را روی پوست قرار دهید . یک چسب پانسمان را برداشته و نقطه مستطیل شکل وسط آنرا بردارید . آستر کاغذی پشت چسب را جدا نمائید . چسب را روی کرم قرار دهید از پخش نمودن کرم خودداری نموده و کناره های چسب را کمی فشار داده تا کاملاً روی دست بچسبد و کرم به خارج نشت نکند . حاشیه کاغذی دور چسب را جدا کنید . پس از اتمام مدت زمان لازم ، چسب را از روی پوست برداشته ، کرم را پاک نموده وتمام موضع را با محلول ضد عفونی کننده شسته و بیمار را برای جراحی آماده نمائید.

عوارض پماد زایلاپی

هر ماده به موازات اثرات مطلوب درمانی داراری برخی عوارض ناخواسته نیز می باشد گرچه همه این عوارض در یک فرد ظاهر نمی شود ولی در صورت بروز هر عارضه ای با پزشک مشورت کنید : عوارضی که در صورت بروز بلافاصله نیاز به توجه پزشکی دارند : کبودی لبها یا انگشتان دست و یا پوست ، خستگی ، ضعف ، اشکال در تنفس ، ضربان قلب سریع ، سردرد ، گیجی ، بیحالی و تعریق شدید ، تغییر وضعیت روانی ، ادرار تیره رنگ . عوارضی که در صورت تداوم و یا شدت یافتن نیاز به توجه پزشکی دارند : واکنشهای موضعی پوست از جمله احساس سوزش ، تورم خارش ، بثورات جلدی ، سفیدی و یا سرخی بیش از حد پوست.

مسمومیت با پماد زایلاپی

مصرف اتفاقی بیش از مقدار توصیه شده و غلظت بالای ماده در خون موجب بروز عوارض قلبی عروقی و مسمومیت سیستم اعصاب مرکزی می گردد که علائم آن عبارتند از : کندی ضربان قلب ، افت فشار خون ، ایست قلبی ، عصبانیت ، منگی ، گیجی ، خواب آلودگی ، احساس سبکی در سر ، تاری دید و تهوع یا استفراغ ، وزوز گوش ، احساس سرما یا گرما ، لرزش عدم هوشیاری و ایست قلبی ، که در صورت وقوع باید بیمار را سریعاً به مراکز درمانی منتقل نمود .

شرایط نگهداری پماد زایلاپی

-ماده را در دمای ۳۰ – ۱۵ درجه سانتی گراد نگهداشته و از یخ زدگی محافظت نمائید . -ماده را دور از دسترس کودکان نگهدارید .

مزایای پد بی حس کننده

مزایای پد بی حس کننده Painless استفاده آسان تاثیر سریع ( تنها در ۵ الی ۱۰ دقیقه ) ماندگاری بی حسی تا ۱ ساعت فرمولاسیون گیاهی نداشتن عوارض جانبی قابل استفاده برای تمامی اعضای بدن سایز کوچک و قابل حمل بودن

کاربرد پد بی حس کننده

کاربرد های پد بی حس کننده Painless اپیلاسیون هاشو ابرو لیزر موهای زائد پیرسینگ تاتو بوتاکس پد بی حس کننده Painless بهترین بی حسی را برای اپیلاسیون ، هاشور ابرو ، لیزر موهای زائد ، بوتاکس ، پیرسینگ , تاتو داشته به گونه ای که با کشیدن این پد به موضع مورد نظر درد فوق العاده کاهش یافته و با خیال راحت می توانید نسبت به اپیلاسیون و یا سایر اعمال زیبایی اقدام نمایید.

همه چیز درباره بی‌ حس‌ کننده های موضعی

تمام داروهای بی‌حس‌کننده موضعی باعث پایداری غشا و در نتیجه عدم دپلاریزه شدن سلول می‌شود. این داروها به صورت برگشت‌پذیر باعث کاهش میزان دپلاریزان و رپلاریزان سلول‌ها در غشای تحریک پذیر می‌شوند. اگرچه تعدادی دیگری از داروها هم باعث پایداری در غشا می‌شوند اما در دسته داروهای بی‌حس‌کننده قرار نمی‌گیرند (به عنوان مثال پروپرانولول). داروهای بی‌حس‌کننده عمدتاً با مهار ورود سدیم از دریچه‌های یون سدیم در غشای سلول، موجب جلوگیری از دپلاریزان سلول شده و در نهایت جریان عصبی مهار خواهد شد. محل گیرنده در قسمت سیتوپلاسمی (داخلی) کانال سدیمی قرار دارد. داروهای بی‌حس‌کننده موضعی با سهولت بیشتری به کانال‌های سدیمی که در حالت فعال قرار دارند متصل می‌شوند، بنابراین شروع بلاک عصبی در اعصابی که حالت فعال دارند سریعتر خواهد بود. داروهای بی‌حس‌کننده موضعی معمولاً پایه ضعیفی دارند بنابراین آن‌ها را به صورت نمک هیدروکلرید می‌سازند تا در آب محلول باشند. اسیدوز که معمولاً در نتیجه التهاب ایجاد می‌شود باعث کاهش اثر بی‌حس‌کننده موضعی می‌شود، آنهم به این دلیل که در هنگام اسیدوز این داروها یونیزه شده و بنابراین نمی‌توانند از غشای سلول عبور کرده و به محل گیرنده برسند. تمام رشته‌های عصبی نسبت به داروهای بی‌حس‌کننده موضعی حساس هستند، این حساسیت بسته به قطر و میلین رشته‌های عصبی است. رشته‌های عصبی نوع B (رشته‌های عصبی سمپاتیک) نسبت به سایر رشته‌های عصبی حساسیت بالاتری داشته و پس از آن رشته‌های عصبی نوع C (رشته‌های عصبی درد) و در آخر رشته‌های عصبی نوع A (رشته‌های عصبی دما) قرار دارد. رشته‌های عصبی نوع A خود به سه دسته تقسیم‌بندی می‌شوند که حساسیت متفاوتی نسبت به داروهای بی‌حس‌کننده موضعی دارند به این ترتیب که بیشترین حساسیت مربوط به نوع Aگاما (مربوط به حس عمق)، پس از آن A بتا (مربوط به لمس و فشار) و در آخر Aآلفا (موتور) قرار دارد. اگرچه رشته‌های عصبی نوع B از نوع C ضخیم‌تر هستند اما به دلیل اینکه رشته‌های میلین دار هستند بسیار زودتر از نوع C توسط بی‌حس‌کننده موضعی مسدود می‌شوند.